Dla golena Ozzy`ego

kuosa

Wzorzec owczarka niemieckiego

Wzorzec FCI nr 166 ważny od 5 maja 1994
Pochodzenie: Niemcy
Data publikacji oryginalnego wzorca: 30 sierpnia 1991
Klasyfikacja FCI:
Grupa 1 (owczarki poza szwajcarskimi bouvier)
Sekcja 1 (owczarki)
Wymagany dowód wyszkolenia.
Przydatność: psy użytkowe, pasterskie, o różnych zastosowaniach.

Krótki zarys historyczny:
Według dokumentów oficjalnych, za założyciela i twórcę wzorca rasy uznawany jest Klub Owczarka Niemieckiego w Niemczech, będący członkiem VDH (Verein für das Deutsche Hundewesen), mający swoją siedzibę w Augsburgu. Wzorzec został ustalony według założeń Artura Meyera i Maxa von Stephanitza, na pierwszym walnym zgromadzeniu Klubu, które odbyło się 20 września 1899 we Frankfurcie nad Menem. Tekst pierwotny był uzupełniany na szóstym zgromadzeniu członków, które odbyło się 28 lipca 1901, na dwudziestym trzecim zgromadzeniu członków 17 września 1909 w Kolonii, na posiedzeniu zarządu i komisji doradczej 5 września 1930 w Wiesbaden oraz po posiedzeniu komisji hodowli i zarządu, które odbyło się 25 marca 1961. Tekst został przejrzany przez WUSV (Weltunion der Vereine für Deutsche Schäferhunde - Światowa Unia Stowarzyszeń Hodowców Owczarka Niemieckiego) i zatwierdzony na posiedzeniu WUSV 30 sierpnia 1976. Wzorzec został ostatecznie dopracowany w dniach 23 i 24 marca 1991 oraz zatwierdzony postanowieniem o mocy prawa przyjętym przez zarządy i komisje doradcze.
Planową hodowlę owczarka niemieckiego rozpoczęto w roku 1899, po założeniu Klubu Owczarka Niemieskiego (SV) w Niemczech. Rasa pochodzi od psów pasterskich, występujących wówczas w dwóch odmianach: środkowoniemieckiej i południowoniemieckiej. Celem hodowli było uzyskanie psa o dużej przydatności użytkowej, dlatego ustalony wzorzec owczarka niemieckiego określa zarówno cechy eksterierowe, jak i psychiczne rasy.

Wrażenie ogólne:
Owczarek niemiecki jest psem średniej wielkości, silnym i dobrze umięśnionym, o sylwetce nieco wydłużonej, suchym kośćcu i mocnej budowie.
Wymiary: Wysokość w kłębie: psy 60-65 cm; suki 55-60 cm.
Długość tułowia przewyższa wysokość w kłębie o 10-17%.

Usposobienie:
Owczarek niemiecki powinien być spokojny i zrównoważony, pewny siebie, absolutnie naturalny i niegroźny dla otoczenia (poza sytuacjami, gdy jest prowokowany), czujny oraz posłuszny. Powinien cechować się odwagą, silnym charakterem i bojowością. Powyższe cechy czynią z owczarka niemieckiego dobrego psa towarzysza, psa obrończego i stróża, a także psa pasterskiego przydatnego do pracy przy stadach.

Głowa:
Klinowata, proporcjonalna do wielkości tułowia (długość wynosi około 40% wysokości w kłębie), nie powinna być ani za ciężka, ani za delikatna lub zbyt wydłużona. Sucha i między uszami umiarkowanie szeroka. Czoło oglądane z boku i z przodu tylko lekko wysklepione, bez lub ze słabo zaznaczoną bruzdą czołową. Stosunek długości czaszki do długości grzbietu nosa wynosi 1:1.
Mózgowioczaszka (szerokość mniej więcej równa długości), oglądana z góry, zwęża się stopniowo i równomiernie od uszu ku grzbietowi nosa, przechodząc niezbyt ostro zaznaczonym progiem czołowym w klinowatą kufę. Szczęka i żuchwa silnie rozwinięte. Grzbiet nosa prosty. Grzbiet nosa wklęsły lub wypukły nie jest pożądany. Wargi suche, napięte, dobrze przylegające o barwie ciemnej. Płytka nosowa powinna być czarna.

Uzębienie:
Wymagane jest zdrowe, mocne i kompletne (42 zęby zgodnie ze wzorem zębowym). Owczarek niemiecki ma zgryz nożycowy, tzn. że siekacze żuchwy zachodzą na ścianki tylne siekaczy szczęki. Zgryz cęgowy, tyłozgryz i przodozgryz, jak i zbyt duże luki między zębami stanowią wadę. Prosty łuk zębodołowy siekaczy stanowi również wadę. Szczęka i żuchwa muszą być dobrze rozwinięte, aby zęby mogły głęboko tkwić w zębodołach.

Oczy:
Średniej wielkości, kształtu migdału, nieco skośnie osadzone, nie wyłupiaste, o barwie możliwie ciemnej. Rażąco jasne, zmieniające naturalny wyraz psa, nie są pożądane.

Uszy:
Owczarek niemiecki ma uszy stojące, średniej wielkości. Ustawienie ich jest proste i symetryczne (nie nachylone ukosem w bok). Uszy zwężają się ku górze, a małżowiny są skierowane do przodu.
Uszy załamane lub obwisłe są wadą. Wiele psów, w czasie ruchu lub spoczynku w postawie leżącej, kładzie uszy do tyłu, co nie jest wadą.

Szyja:
Silna, o dobrze rozwiniętych mięśniach, bez luźnego podgardla. Noszona pod kątem około 45° do linii poziomej.

Tułów:
Górna linia tułowia przechodzi bez widocznego załamania od dobrze osadzonej szyi, przez dobrze wykształcony kłąb i łagodnie opadający grzbiet, ku lekko opadającemu zadowi. Grzbiet jest sztywny, silny i umięśniony. Lędźwie szerokie, silne i dobrze umięśnione. Zad długi, lekko opadający (około 23° do linii poziomej) przechodzi w ogon bez zakłócenia górnej linii.

Klatka piersiowa:
Dość szeroka, z długim, dobrze wykształconym przedpiersiem. Głębokość klatki piersiowej stanowi około 45-48% wysokości w kłębie. Żebra średnio łukowate. Klatka piersiowa zbyt wybrzuszona lub płaska stanowi wadę.

Ogon:
Sięga co najmniej do stawu skokowego, lecz nie dalej niż do połowy śródstopia. Dłuższy włos na spodniej stronie ogona. Pies nosi ogon zwisający łagodnym łukiem ku dołowi. W podnieceniu i w czasie ruchu ogon jest wyżej podnoszony (ale nigdy powyżej linii grzbietu). Operacyjnie korygowane ogony są niedopuszczalne.

Kończyny przednie:
Kończyny przednie (oglądane ze wszystkich stron) są proste, a oglądane od przodu idealnie równoległe do siebie. Łopatka i ramię są tej samej długości, płasko przylegające do tułowia dzięki dobremu umięśnieniu. Kąt ustawienia łopatki do ramienia wynosi idealnie 90°, mogąc praktycznie dochodzić do 110°. Ani w pozycji stojącej, ani w ruchu, łokcie nie są ani odstające, ani wciśnięte. Przedramiona (oglądane ze wszystkich stron) proste i równoległe do siebie, suche i dobrze umięśnione. Długość śródręcza wynosi około jednej trzeciej długości przedramienia, do którego jest ustawione pod kątem wynoszącym około 20° do 22°. Zarówno zbyt skośne (powyżej 22°), jak i zbyt strome (poniżej 20°) śródręcze zmniejsza przydatność psa, zwłaszcza pod względem jego wytrzymałości. Łapy są owalne (tworzą je zwarte i wysklepione palce o twardych, ale nie szorstkich opuszkach). Pazury mocne, ciemne.

Kończyny tylne:
Kończyny tylne nieco ustawione ku tyłowi, a oglądane od tyłu równoległe do siebie. Udo i podudzie niemal tej samej długości, a kąt między nimi wynosi około 120°. Uda szerokie i silnie umięśnione. Stawy skokowe zwarte i silne. Śródstopie poniżej stawu skokowego jest ustawione pod kątem prostym do podłoża. Łapy o zwartych i lekko wysklepionych palcach. Opuszki twarde i ciemne. Pazury twarde, wysklepione, również ciemne.

Aparat ruchu:
Owczarek niemiecki jest kłusakiem. Długość i ukątowanie kończyn muszą być tak wyważone, aby tylne mogły być bez zakłócenia linii grzbietu przesuwane do przodu, a przednie pokonywały przy tym tę samą odległość. Każde odchylenie w kierunku nadmiernego ukątowania tylnych kończyn zmniejsza ich siłę i wytrwałość, co obniża przydatność psa do pracy. Przy właściwych proporcjach budowy ogólnej do ukątowania powstaje aparat ruchu, zdolny do przestrzennego kłusu, sunącego tuż nad ziemią psa, czyniącego wrażenie niezmordowanego. Przy podanej do przodu głowie i lekko podniesionym ogonie powstaje, przy równomiernym kłusie, sięgająca od czubków uszu, przez kłąb i grzbiet aż do końca ogona miękko opadająca, harmonijna, prawie prosta linia.

Skóra:
Luźna, ale bez fałd.

Szata (okrywa włosowa):
Właściwie owłosiony owczarek niemiecki ma sierść podwójną z podszerstkiem. Włos okrywowy możliwie gęsty, prosty, twardy, mocno przylegający. Głowę (łącznie z wewnętrzną stroną uszu), przednią stronę nóg, łapy i palce okrywa sierść krótka, szyję dłuższa i gęściejsza. Na tylnej stronie kończyn przednich i tylnych sierść jest dłuższa, sięgająca na przednich do nadgarstka, a na tylnych do pięty. Na tylnej części uda dłuższe włosy tworzą umiarkowane "portki".

Szata (umaszczenie):
Czarne z rudymi, brązowymi, żółtymi (płowymi) do jasnoszarych znakowaniami (podpalaniem).
Wilczaste jednobarwne (przy czym kolor szary jest podpalany).
Czarny czaprak i maska. Małe, białe plamki na piersi lub bardzo jasne wewnętrzne strony nóg są dopuszczalne, lecz niepożądane. Płytka nosowa powinna być przy wszystkich umaszczeniach czarna. Psy bez maski, o rażąco jasnych oczach, jasnych, białawych znaczeniach na piersi lub wewnętrznych stronach kończyn, jasnych pazurach oraz czerwonorudej sierści na końcu ogona należy określać jako słabo wypigmentowane.
Podszerstek jest koloru jasnoszarego. Podszerstek biały nie jest dopuszczalny.

Wzrost i waga:
Psy: wysokość w kłębie: 60 do 65 cm waga: 30 do 40 kg.
Suki: wysokość w kłębie: 55 do 60 cm waga: 22 do 32 kg.

Jądra:
Psy powinny mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, które znajdują się całkowicie w worku mosznowym.

Wady:
Wszelkie odchylenia od ustalonego wzorca są uważane za wady, których ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odchylenia.

Wady poważne:
Wszelkie odchylenia od niniejszego wzorca obniżające wartość użytkową psa:
* Wady uszu: uszy osadzone poziomo lub zbyt nisko, obwisłe, odchylone ukosem w bok, stojące, ale zbyt miękkie.
* Poważne wady pigmentacji.
* Obniżona wytrzymałość ogólna.
* Wady uzębienia: wszelkie odchylenie od zgryzu nożycowego lub wzorca zębowego, poza wadami dyskwalifikującymi.

Wady dyskwalifikujące:
* Psy o słabym charakterze, agresywne lub niezrównoważone.
* Psy o stwierdzonej dysplazji kości biodrowej.
* Psy z nieprawidłowo ukształtowanymi uszami lub ogonem.
* Psy ułomne.
* Wady uzębienia, a mianowicie:
- Brak jednego zęba P3 oraz jakiegokolwiek innego.
- Brak jednego kła.
- Brak jednego zęba P4.
- Brak jednego zęba M1 lub M2.
- Brak w sumie trzech zębów lub więcej.
* Wady zgryzu:
- Tyłozgryz powyżej 2 mm.
- Przodozgryz.
- Siekacze na styk (zgryz cęgowy).
* Przekroczenie o ponad 1 cm górnej lub dolnej granicy wzrostu.
* Psy albinosy.
* Białe umaszczenie (nawet przy ciemnych oczach i pazurach).
* Sierść kosmata (włos okrywowy długi, miękki, źle przylegający, z podszerstkiem, tworzący kosmyki na uszach, frędzle na łokciach, obfite portki i obfite owłosienie ogona z chorągiewką na spodniej stronie).
* Sierść długa (włos długi i miękki, bez podszerstka, zazwyczaj tworzący na grzbiecie przedziałek, frędzle na uszach, kończynach i ogonie).

[link widoczny dla zalogowanych]

Harnaś

W y g l ą d o g ó l n y
Owczarek Niemiecki jest psem średniej wiekości, silnym, dobrze umięśnionym i suchym kośćcu. Jego sylwetka jest nieco wydłużona, mocna budowa ogólna.

W y s o k o ś ć w k ł ę b i e i w a g a
Wzrost samca 60-65 cm, samicy 55-60 cm. Długość tułowia przewyższa wysokość w kłębie o 10 do 17%. Waga 22-32 kg.

Z a c h o w a n i e i c h a r a k t e r
Owczarek powinien być zrównoważony i spokojny, pewny siebie, naturalny. Nie powinien być groźny dla otoczenia (poza sytuacjami, gdy jest prowokowany). Powinien być czujny i posłuszny. Owczarki powinny cechować się silnym charakterem i bojowością. Takie cechy czynią z Owczarka Niemieckiego dobrego towarzysza, obrońcę i stróża, a także psa pasterskiego przydatnego do pracy przy stadach.

G ł o w a
Owczarek ma głowę trójkątną, proprcjonalną do wielkości tułowia (długość wynosi około 40% wysokości w kłębie). Głowa nie powinna być za ciężka, za delikatna, ani zbyt wydłużona. Powinna być sucha i między uszami umiarkowanie szeroka. Czoło oglądane z boku i z przodu tylko lekko wysklepione bez lub ze słabo zaznaczoną bruzdą czołową. Stosunek długości kufy do mózgoczaszki wynosi 1:1. Mózgoczaszka, oglądana z góry zwęża się stopniowo i równomiernie od uszu w kierunku nosa, przechodząc nie za ostro zaznaczonym przełomem czołowym w klinowatą kufę. Szczęka i żuchwa dobrze rozwinięte. Grzbiet nosa prosty. Wklęsły lub wypukły grzbiet nosa niepożądany. Wargi suche, przylegające, czarne i nos czarny.

U z ę b i e n i e
Wymagane jest uzębienie zdrowe, mocne i pełne. Zgryz zawsze nożycowy. Zgryz cęgowy, tyłozgryz, przodozgryz oraz zbyt duże luki między zębami są wadą. Szczęka i żuchwa mocne i dobrze rozwinięte.

O c z y
Średniej wielkości, migdałowe, nieco skośnie osadzone, nigdy wyłupiaste, o barwie możliwie ciemnej, o żywym i inteligentnym wyrazie. Zbyt jasna barwa oczu, zmieniająca wyraz stanowi wadę.

U s z y
Średniej wielkości, stojące, ustawione prosto i symetrycznie, o małżowinach skierowanych ku przodowi. Szerokie u podstawy zwężają się ku końcom. Uszy załamane lub obwisłe stanowią wadę. W ruchu lub spoczynku stulone do tyłu uszy nie są wadliwe.

S z y j a
Szyja silna, dobrze umięśniona, bez luźnego podgardla. Noszona pod kątem 45 stopni do linii poziomej.

T u ł ó w
Górna linia tułowia przechodzi bez widocznego załamania od dobrze osadzonej szyi przez dobrze rozwinięty kłąb i łagodnie opadający grzbiet ku lekko spadzistemu zadowi. Grzbiet jest dobrze uformowany, silny i umięśniony. Lędźwie szerokie, silne i dobrze umięśnione, zad długi lekko spadzisty (ok. 23 stopni do linii poziomej) przechodzi w ogon bez zakłócenia górnej linii tułowia.

K l a t k a p i e r s i o w a
Dość szeroka, z długim wykształconym przedpiersiem. Głębokość klatki piersiowej wynosi 45 do 48% wysokości w kłębie. Żebra średnio wysklepione. Klatka piersiowa nadmiernie wysklepiona lub zbyt płaska jest wadą.

O g o n
Ogon Owczarka sięga co najmniej do stawu skokwego, lecz nie niżej niż do połowy śródstopia. Dłuższy włos na spodniej stronie ogona. Ogon nisko noszony, w podnieceniu lub w ruchu wyżej, ale nigdy powyżej linii grzbietu. Skracanie ogona jest niedopuszczalne.

K o ń c z y n y p r z e d n i e
Mocne, oglądane od przodu idealnie równoległe do siebie. Łopatki i ramię równej długości, płasko przylegające do tułowia, dobrze umięśniona. Idealny kąt pomiędzy ramieniem i łopatką to 90 stopni, praktycznie może dochodzić do 110 stopni. W ruchu i w postawie stojącej łokcie przylegające, nigdy odstające lub wciśnięte, przedramiona proste, równolegle ustawione, dobrze umięśnione. Śródręcze ustawione do przedramienia pod kątem 20 do 22 stopni. Długość śródręcza wynosi ok. 1/3 długości przedramienia. Łapy zwarte, owalne, o dobrze wysklepionych palcach i twardych opuszkach. Pazury są mocne i ciemne.

K o ń c z y n y t y l n e
Nieco odstawione ku tyłowi, oglądane z tyłu ustawione równolegle. Udo i podudzie niemal tej samej długości, ustawione do siebie pod kątem 120 stopni. Uda szerokie, mocno umięśnione. Podudzie zwarte i silne. Śródstopie ustawione do położa pod kątem prostym. Łapy zwarte o wysklepionych palcach. Pazury i opuszki ciemne.

R u c h
Owczarek jest kłusakiem. Długość i ukątowanie kończyn muszą być tak wyważone, aby tylne nogi mogły być przesuwane do przodu bez zakłócenia linii grzbietu, a przednie pokonywały przy tym tę samą odległość. Każde odchylenie w kierunku zbyt głębokiego ukątowania tylnych kończyn zmniejsza ich siłę i wytrwałość, co obniża przydatność psa do pracy. Właściwe proporcje ciała i kątowanie pozwala na dynamiczny, płynny kłus tuż nad ziemią. W równomiernym wyciągniętym kłusie linia górna od czubków uszu do końca ogona jest niemal prosta.

S k ó r a
Luźna, bez fałd.

S z a t a
Włos okrywowy Owczarka jest prosty, gęsty, twardy i mocno przylegający. Podszerstek obfity i miękki. Na głowie, przedniej stronie nóg i na łapach włos dość krótki. Na szyi, zadzie, tylnych partiach nóg włos dłuższy, bardziej obfity. Długi włos jest wadą.

U m a s z c z e n i e
Czarne z rudym, brązowym, płowym, lub jasnoszarym podpaleniem. Czaprakowe wilczaste. Małe białe plamki na piersi lub bardzo jasne umaszczenie wewnętrznej strony nóg jest dopuszczalne, ale nie pożądane. Bez względu na maść nos zawsze jest czarny. Psy bez maski, o rażąco jasnych oczach, silnie rozjaśnionej piersi i wewnętrznej stronie nóg, jasnych pazurach i czerwonorudej sierści na końcu ogona należy określić jako słabo wypigmentowane. Poszerstek, z wyjątkiem psów czarnych, szary lub płowy, biały jest wadliwy.

W a d y
Wszystkie odchylenia od powyżej ustalonego wzorca są wadą i powinny być oceniane w zależności od stopnia nasilenia.
Uwaga. Samce powinny mieć dwa dobrze rozwinięte jądra w worku mosznowym.
Wady dyskwalifikujące:
psy o słabym charakterze, agresywne lub niezrównoważone
poważna dysplazja stawów biodrowych
zdeformowana budowa
braki zębowe (nawet jeden ząb) w premolarach lub molarach
brak kła
wady zgryzu (przedozgryz, tyłozgryz, cęgi)
przekroczenie o ponad 1 cm dolnej lub górnej granicy wzrostu
albinizm
białe umaszczenie nawet przy czarnym pigmencie
sierść kosmata o długim podszerstku
długi włos okrywowy z frędzlami na uszach, łapach i ogonie